Prawo karmy w Starym Testamencie

Prawo działania zwrotnego w świadomości ludzi bardziej znane jako prawo karmy, to jedno z trzech podstawowych praw podtrzymujących całe dzieło stworzenia. O tym prawie nauczał Syn Boży Jezus Chrystus, a słowami najlepiej oddającymi istotę tego prawa są: "A co człowiek sieje, to i żąć będzie." (Ga 6:8)

W tym jakże prostym, a jednocześnie doskonałym prawie zawarta jest Boża Sprawiedliwość. Skutkiem tego prawa każdy otrzymuje to, na co zasłużył. Każdy człowiek jest pierwotnym zaczynem owoców, które będzie spożywał w przyszłości. Przed tym prawem nie ma ucieczki, a w obliczu tego prawa wszyscy są traktowani jednakowo. Zarówno żebrak, jak i król będą zbierać owoce swoich myśli, słów, czynów i uczuć.

Jednakże nie tylko w Nowym Testamencie możemy znaleźć słowa, które ukazują to prawo. W Starym Testamencie także można odnaleźć fragmenty, które mówią o tym sprawiedliwym prawie. Poniższe fragmenty przedstawił w swojej książce: "Jezus naucza o prawach stworzenia" Roberto C. P. Junior. Zapraszam do zapoznania się z nimi:

- [Jeśli] kto przeleje krew ludzką, przez ludzi ma być przelana krew jego. (Rdz 9:6)

- Jak ty czyniłeś, tak będą postępować wobec ciebie: [odpowiedzialność za] czyny twoje spadnie na twoją głowę. (Ab 15)

- O ile wiadomo złoczyńca, który sieje nieprawość, zbiera z niej plon. (Hi 4:8)

- Jego złość obróci się na jego głowę, a jego gwałt spadnie mu na ciemię. (Ps 7:17)

- Pan nagradza moją sprawiedliwość, odpłaca mi według czystości rąk moich. (Ps 18:21)

- I Ty, Panie jesteś łaskawy, bo Ty każdemu oddasz według jego czynów. (Ps 62:13)

- Spożyją owoce swej drogi, nasycą się swymi radami. (Prz 1:31)

- Zapłatą prawego jest życie, niegodziwiec zyskuje karę. (Prz 10:16)

- Sprawiedliwych ratuje ich prawość, żądza - pułapką nieprawych (Prz 11:6)

- Miłosierny dobrze czyni sobie, a okrutnik dręczy samego siebie. (Prz 11:17)

- Nieprawy otrzyma zysk zawodny, pewna nagroda dla siewcy prawości. (Prz 11:18)

- Mąż prawy zmierza do życia, kto zaś goni za grzechem - do śmierci. (Prz 11:19)

- Człowiek uczynny dozna nasycenia, obfitować będzie, kto [bliźnich] napoi. (Prz 11:25)

- Kto dobrze czyni - pragnie łaski [Boga], kto dąży do zła - ono go dosięgnie. (Prz 11:27)

- Każdy się syci owocem swych ust, czyn rąk człowieka odda mu zapłatę. (Prz 12:14)

- Nieszczęście pędzi za grzesznikami, a szczęście nagrodą dla prawych. (Prz 13:21)

- Kto złem za dobre odpłaca, temu zło nie ustąpi z domu. (Prz 17:13)

- Kto sieje zło, zbiera nieszczęście, kij jego gniewu przepadnie. (Prz 22:8)

- Kto kopie dół - weń wpada, a kamień wraca na tego, co go toczy. (Prz 26:27)

- Kto prawych sprowadza na drogę występku, i sam też we własny dół wpadnie, dziedzictwem zaś czystych będzie dobro. (Prz 28:10)

- Szczęśliwy sprawiedliwy, bo pozyska dobro, zażywać będzie owocu swych czynów. Biada złemu, bo odbierze zło, bo według czynów jego rąk mu odpłacą. Iz (3:10,11)

Artykuł opiera się na poznaniu zawartym w dziele W ŚWIETLE PRAWDY: Przesłanie Graala Abd-ru-shina. Więcej informacji na temat Przesłania Graala oraz innej literatury związanej z tym dziełem można uzyskać pod adresem: ryszkatobiasz@gmail.com

Zerwane połączenie

Wyobraź sobie, że na całym świecie nie ma żadnego człowieka, który śniłby w nocy. Wyobraź sobie, że ludzkość nie miałaby tej zdolności. Jednak pewnego dnia ta zdolność obudziłaby się u jednej dziewczyny. Dziewczyna pod ogromnym wrażeniem tego, co jej się zaczęło pokazywać każdej nocy, rozpoczęłaby mówić o tym ludziom. Zastanów się, proszę, jaka byłaby ich reakcja. Z pewnością coś, co jest dla nich nieznane, zostałoby okrzyknięte czymś odbiegającym od normy, czymś nienormalnym. Normą jest w ich świecie przecież brak snów. Dziewczyna byłaby z pewnością szykanowana, otrzymałaby zakaz mówienia o snach, a nawet mogłaby zostać spalona na stosie, jeśli żyłaby w czasach średniowiecza. Historia naszego świata wyraźnie pokazuje, że wcale nie przesadzam, bo wszystko to, czego ludzkość nie rozumie, jest przez większość obrzucana błotem.

Tym krótkim wstępem chciałem zwrócić uwagę na to, jak ludzie postrzegają innych hojnie obdarzonych przez Boga. Otóż to, co w mojej krótkiej historii jest darem śnienia, w dzisiejszych czasach jest darem jasnowidzenia i jasnosłyszenia.

Zastanówmy się przez chwilę, jak ludzie postrzegają istoty natury, które kiedyś częściej niż dzisiaj, były widziane i słyszane. Istoty takie jak: elfy, sylfy, gnomy, rusałki, nimfy, syreny czy salamandry ludzie wrzucili między bajki. Postrzeganie ich swoim subtelnym wzrokiem lub słuchem jest tak rzadkie, że każdy, kto je dostrzega lub słyszy, czuje się wyjątkowo obdarowany.

W dawnych czasach ludy takie jak: Grecy, Rzymianie, Germanie czy Słowianie miały znacznie lepszy kontakt z owymi istotami. Ludzie traktowali te istoty jak swoich przyjaciół, a one zawsze wiernie służyły pomocą. Jednakże później częściowo przez siłowe wprowadzanie chrześcijaństwa, a także przez postępujący upadek duchowy ludzkości połączenie z owymi wiernymi przyjaciółmi zostało zerwane.

Dziś istoty natury niechętnie zbliżają się do ludzi. Nie chcą mieć styczności z demonami, które są w najbliższej okolicy człowieka. Dodatkowo przeszkadzają im szkaradne formy myśli, które ziemscy ludzie wytwarzają. Wydaje się, że połączenie z nimi utraciliśmy na zawsze.

Jednak czas, w którym człowiek znów będzie miał okazję, zbliżyć się do wspaniałych istot natury jest bliski. W nadchodzącym Królestwie Tysiącletnim, a więc nadchodzącym czasie miłości i pokoju odbudowanie połączenia z istotami natury będzie jednym z pierwszych zadań, jakie ludzkość musi spełnić, aby wejść na drogę prowadzącą do światłych wyżyn.

Bądźmy świadomi, że istoty natury żyją obok nas, a kontakt z nimi jest koniecznym stopniem na drodze rozwoju. Nie możemy w żadnym razie go pominąć, gdyż są one częścią stworzenia, w którym żyjemy. Pamiętajmy o tym i szanujmy ludzi, którzy posiadają dar ich widzenia i słyszenia.

Artykuł opiera się na poznaniu zawartym w dziele W ŚWIETLE PRAWDY: Przesłanie Graala Abd-ru-shina. Więcej informacji na temat Przesłania Graala oraz innej literatury związanej z tym dziełem można uzyskać pod adresem: ryszkatobiasz@gmail.com

Kim jesteśmy

 

Bóg jest źródłem wszelkiego promieniowania, a więc źródłem wszystkiego, co istnieje. Promieniowanie Światła nazywane też wszechobecną siłą podczas oddalania się od swego źródła wytwarza wiele gatunków istot, które zawsze są zależne od Źródła, a więc Boga. Wszystkie istoty są więc wytworami promieniowania i dzięki promieniowaniu mogą istnieć.

Jednym z gatunków, a więc wytworów promieniowania jest ludzki duch. Jest wiele rodzajów ludzkich duchów zależnych od ich odległości od źródła promieniowania. Duchy, które wcielają się na ziemię to duchy najbardziej oddalone od Światła, które potrzebują doświadczeń w materiach świata w celu rozwoju i uświadomienia sobie siebie samego. Są też duchy, które tego nie potrzebują i pochodzą z wyższych poziomów Stworzenia. Teraz jednak chciałem więcej napisać o tym rodzaju duchów, które tego potrzebują i w istocie schodzą w materie w celu rozwoju, ponieważ my ziemscy ludzie nimi jesteśmy.

Tak jak jabłko jest owocem drzewa jabłoni, tak samo ziemski człowiek jest owocem tego Stworzenia i jako rozwijający się owoc nie ma w sobie nic ze Stworzyciela, a więc z Boga. Człowiek jest więc częścią Stworzenia, a nie częścią Stwórcy. Tkwi w tym ogromna różnica.

Na początku swojego bytu ziemski człowiek zaczynał jako zarodek duchowy, a więc nasiono, które znajdowało się w duchowości, czyli w duchowym raju. Zarodek to w istocie mała iskra, która jednak nie potrafi się rozwijać w świecie duchowym, gdyż istnieje tam dla niego zbyt duże ciśnienie Światła. Dlatego też, gdy tylko duchowy zarodek zatęskni za uświadomieniem sobie siebie samego, musi zejść w sfery bardziej oddalone od żywego Światła, aby się rozwijać. Tymi sferami są subtelnomaterialność i gęstomaterialność. Tutaj znajduje wszystko, co jest mu potrzebne do rozwoju.

Poprzez prawidłowy rozwój w materiach świata zarodek zyskuje swoją formę duchową, a jego duchowa iskra staje się płomieniem. Człowiek ziemski pochodzi więc z najniższych poziomów duchowości, tam jest jego ojczyzna i tam musi powrócić.

Świadomość kim jesteśmy i dokąd zmierzamy, jest bardzo istotna podczas rozwoju. Jest wiele błędnych teorii, które np. mówią, że człowiek jest boski i ma w sobie część Boga. Ziemski człowiek jest i zawsze będzie duchem, a jego ojczyzną jest i na zawsze pozostanie królestwo ducha.

Artykuł opiera się na poznaniu zawartym w dziele W ŚWIETLE PRAWDY: Przesłanie Graala Abd-ru-shina. Więcej informacji na temat Przesłania Graala oraz innej literatury związanej z tym dziełem można uzyskać pod adresem: ryszkatobiasz@gmail.com