Ziemski człowiek jako istota duchowa od swojego początku zawsze należał do gatunku duchowego. Gatunek duchowy trzeba stanowczo oddzielić i rozróżnić od gatunku boskiego. Ziemski człowiek zarówno jest, jak i pozostanie zawsze duchem. Duch nie jest i nigdy nie może się zmienić w boskiego. Przyjrzyjmy się naturze, aby lepiej zrozumieć istotę rzeczy.
Obserwacja przyrody zawsze daje szerszy wgląd i jeśli obserwujemy świadomie, możemy dojść do wniosków, które ukierunkują nas na Prawdę. W każdym lesie mamy wiele gatunków drzew, które wykiełkowały i rozwijały się z nasion. Dąb wykiełkował z nasiona dębu natomiast sosna z nasiona sosny. Jest to naturalne i zrozumiałe. Czy w związku z tym ktoś widział w naturze, aby podczas swojego wieloletniego rozwoju dąb zaczął się zmieniać w sosnę lub w świerka? Takich przykładów nie ma i nigdy nie będzie, bo jest to niezgodne z prawami natury. Każdy gatunek rozwija się jedynie w granicach swojego gatunku i nigdy "w jakiś cudowny sposób" nie przeobrazi się w inny.
To, co tyczy się dębu lub sosny jako gatunku, dotyczy także gatunku duchowego, czyli człowieka. Człowiek podlega tym samym prawom i może się rozwijać tylko w ich ramach. Ziemski człowiek rozpoczął swój byt także jako nasiono - zarodek duchowy i może rozwijać się jako duch aż do uzyskania pełnej świadomości siebie samego. Jednakże żaden duch nigdy nie może stać się boskim, ponieważ jest to zupełnie inny gatunek. Człowiek nie tylko nie może stać się boskim, ale nawet nigdy nie może boskości pojąć, gdyż to pojęcie jest zawsze poza granicami pojmowania ducha, nieważne jak bardzo się już rozwinął.
Samo postrzeganie siebie jako boskiego lub boga nie jest, jak wielu twierdzi uświadomieniem sobie prawdy, a jedynie zaspokojeniem próżnej potrzeby, aby wywyższyć się i stanąć samemu przed sobą jako ktoś wielki. Człowiek uczciwie dążący do Prawdy takiej formy dowartościowania samego siebie nie potrzebuje, ponieważ jest bogaty w pokorę i skromność.
Abd-ru-shin w swoim dziele "W Świetle Prawdy, Przesłanie Graala" pisze: "To nie jest błądzenie, lecz wina, jeżeli ludzki duch wyznaje, że chciałby także być boski. Takie wywyższanie się musi go strącić, ponieważ równa się próbie wyrwania władzy z rąk Boga i umiejscowienie Go na stopniu, na którym powinien stać człowiek, a na którym dotychczas nawet się nie pojawił, ponieważ chciał znaczyć więcej i zapatrzył się w wyżyny, których nie tylko nie może osiągnąć, lecz których nawet nie może zrozumieć. W ten sposób człowiek zlekceważył wszelką rzeczywistość, sam siebie uczynił całkiem niepotrzebnym, i co gorsza, stał się szkodnikiem!"
Artykuł opiera się na poznaniu zawartym w dziele W ŚWIETLE PRAWDY: Przesłanie Graala Abd-ru-shina. Więcej informacji na temat Przesłania Graala oraz innej literatury związanej z tym dziełem można uzyskać pod adresem: ryszkatobiasz@gmail.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz